|
CYFLWYNYDD: |
Hen wraig
fach unig oedd Mrs Huws yn byw yn un o drefi glan môr gogledd Cymru. Doedd
ganddi ddim teulu a chan ei bod mewn oed ac yn wael ei hiechyd ni allai fynd
allan rhyw lawer. Un diwrnod cafodd ei tharo’n wael a bu’n gorwedd yn ei
thy cyn i neb sylwi bod dim o’i le.
|
|
CYMYDOG: |
Wnes i’m
sylwi mod i heb ei gweld ers amser. Roedd fy merch fach efo’r ffliw a ches
i’m munud i daro mewn i’w gweld.
|
|
DYN LLEFRITH: |
Roeddwn
wedi amau bod rhywbeth o’i le ond roeddwn yn brysur ddoe a fedrwn i’m aros i
holi a oedd yn iawn.
|
|
POSTFEISTR: |
Roedd
hi’n arfer dod i nôl ei phensiwn ar ddydd Llun ond wnes i’m meddwl dwywaith
pam nad oedd hi wedi bod. Wnes i’m meddwl am funud bod hi’n sâl.
|
|
CYFLWYNYDD: |
Tybed
fyddai’r tri yna yn cael eu cynnwys yn y rhaglen ‘Neighbours from Hell!’
Ond pa mor debyg ydyn nhw i ni i gyd ar adegau. Yn ymddwyn yn ddifeddwl.
Un o’r pethau pwysicaf a ddysgodd Iesu Grist oedd ‘Câr dy Gymydog’.
|
|
PLENTYN 1: |
Be ydi
cymydog?
|
|
CYFLWYNYDD: |
Yn
ôl y Thesawrws mae cymydog
|
|
LLAIS 1: |
Yn
gyfeillgar
|
|
LLAIS 2: |
Yn
hoffus
|
|
LLAIS 1: |
Yn
glên
|
|
LLAIS 2: |
Yn
gariadus
|
|
LLAIS 1: |
Yn
garedig
|
|
LLAIS 2: |
Yn hael
|
|
LLAIS 1: |
Yn barod
ei gymwynas
|
|
LLAIS 2: |
Yn barod
i gynorthwyo
|
|
LLAIS 1: |
Yn
rhywun y gellir ymddiried ynddo
|
|
LLAIS 2: |
Yn
rhywun sy’n ofalus o eraill
|
|
CYFLWYNYDD: |
Dyma yw
cymydog ac mae bod yn gymydog da yn dipyn o her i bob un ohonom.
|
|
PLENTYN 1: |
Pwy
ydi’n cymdogion ni?
|
|
PLENTYN 2: |
Pobl
drws nesa siwr iawn!
|
|
CYFLWYNYDD: |
Dyma
oedd yr hen syniad ond mae Iesu Grist yn dysgu rhywbeth gwahanol iawn fel
mae’r neges ewyllys da yn nodi – ein cymdogion yw ein brodyr a’n chwiorydd
led led y byd, ein cyd-ddyn, ein cyfeillion da, beth bynnag fo’n ffydd neu’n
credoau.
|
|
PLENTYN 1: |
Sut
allwn ni garu ein cymydog?
|
|
CYFLWYNYDD: |
Fe
ddysgodd Iesu Grist ein bod i garu ein cymydog fel ni ein hunain, hynny yw
drwy geisio gwneud yn siwr bod y pethau yr ydym ni mor ffodus o’u cael a’u
mwynhau ar gael, i bobl eraill hefyd.
|
|
CÂN: |
‘Sgi’n
Toni ddim ty
– Geraint Lovgreen
|
|
CYFLWYNYDD: |
Doedd
gan Toni ddim ty ac yn anffodus mae miloedd o bobl yn yr un sefyllfa ag o
yng Nghymru heddiw. Fe allwn ni fod yn gymdogion da drwy eu helpu.
|
|
PLENTYN 1: |
Ond sut?
Be allwn ni wneud? Fedra ni ddim gwneud unrhyw wahaniaeth.
|
|
CYFLWYNYDD: |
Ar
ddiwrnod poeth yn yr haf, teimlai morgrugyn bach yn sychedig iawn ac felly
aeth at yr afon i gael diod. Wrth yfed collodd ei afael a syrthiodd i mewn
i’r dwr. “Help, help” gwaeddodd “fedrai ddim nofio”. Clywodd colomen a
oedd yn hedfan uwchben waedd y morgrugyn a gollyngodd frigyn i mewn i’r afon.
“Dringa ar hwnna” gwaeddodd “ac fe aiff â thi i’r lan”. “O diolch yn fawr”
meddai’r morgrugyn, “rwyt ti wedi achub fy mywyd”.
Ychydig fisoedd yn
ddiweddarach daeth dyn i’r ardal i hela. Gwelodd y golomen a chododd ei wn
ac anelu ati. Gwelai’r morgrugyn hyn yn digwydd a gwyddai y byddai’n rhaid
iddo geisio achub y golomen. Felly rhedodd at yr heliwr a’i frathu yn ei
goes. Dychrynodd y dyn, taniodd ei wn ond ni lwyddodd i daro’r golomen. Hedodd
hithau i ffwrdd yn ddianaf.
Felly, does na neb yn rhy fach i gynorthwyo eraill. Fe fedrwn ni gyd fod yn
gymdogion da, fe fedrwn ni gyd wneud gwahaniaeth drwy gefnogi gwaith
mudiadau fel Shelter Cymru.
|
|
GWEDDI: |
(Gellir ei
chanu neu ei hadrodd)
Dyma weddi St Ffransis o
Assissi sy’n gofyn am i Dduw ein cynorthwyo i fod yn gymdogion da.
Iôr
gwna fi’n offeryn dy hedd,
Lle bo casineb dof â’th gariad di,
A lle bo dagrau gad i’m ddod â gwen,
Cyfannu’r holl raniadau boed i mi.
O
Arglwydd Dduw, na ad i’m geisio dim
Gan eraill, eithr rhoddi boed i mi,
Na foed i’m hawlio dim imi’n y byd
Ond rhoi i eraill fyddo ‘mraint o hyd.
Iôr,
gwna fi’n offeryn dy hedd,
Lle bo amheuaeth boed i’m ddangos ffydd,
A lle bo gofid dof a’th obaith di,
I d’wyllwch boed i’m ddod â golau dydd.
|
